İzmit

[aslan6641]

Akpınar, Tufanbeyli

Konumu

Akpınar, Adana ilinin Tufanbeyli ilçesine bağlı olarak Kafkasya'dan göç eden Abazalar tarafından kurulmuş bir köydür.

Tarihçesi

Köyün resmi kuruluş tarihi 1877'dir. Köyün yerleşimcileri, 1864 Büyük Kafkas Sürgünü sürecinde Kafkasya'daki Gum Louwkıt adlı Abaza köyünden ayrılmışlardır. Bu yolla göç eden kafilenin bir bölümü Yozgat'ın Sorgun ilçesine bağlı Osmaniye köyünü, oradan da Çekerek ilçesindeki Fuadiye ve Çayırözü köyleriyle Aydıncık ilçesine bağlı Ağıllı köylerini kurmuş; kalanların bir bölümü Kayseri'nin Pınarbaşı ilçesine bağlı Altıkesek köyünün temellerini atarken yoluna devam edenler ise Akpınar köyünün kurucuları olmuşlardır. Akpınar köyünün ilk yerleşimcilerinin Kafkasya'dan çıkıp bu köyün bulunduğu yere gelmeleri yaklaşık beş senelik bir süreçte gerçekleşmiştir.

Akpınarlı thamadalardan Enver Ateşman'a göre köyün bulunduğu araziye sonbaharda gelen ilk yerleşimciler, kışı komşu köy Yamanlı'da ailelere misafir olarak geçirmişler ve ilkbaharda Taşlıtepe mevkisine ahşap barakalar inşa ederek yerleşmişler. Ancak sıcaklarla birlikte sivrisinek ve salgın hastalıklara ek olarak Tufanbeyli ilçesiyle Pınarlar eski adı hastane köyü sakinleriyle yaşanan sorunlar eklenince yerleştikleri bölgeyi de değiştirerek bugünkü Akpınar köyünü kurmuşlardır.

Akpınar'ın kuruluşuna öncülük eden aileler Habat, Kopsirgen, Canımbey ve Laklardır. Köy, on yıl öncesine kadar Aşağı mahalle ve Yukarı mahalle olmak üzere iki kısımdan oluşmaktaydı. Ancak yapılaşma sonucu bu iki mahalle bugün birleşmiştir. Anlatılanlara göre köyün ilk yerleşimcilerinin bugün bulunulan mevkiye hareketleri esnasında Habat sülalesinden bir yaşlının kağnısının bozulması üzerine Habatlar ve arkalarından gelen bazı aileler o an oldukları yeri beğenerek mesken tutmuşlar ve Aşağı mahalle'yi oluştururlarken diğerleri biraz daha ilerideki Yukarı mahalleyi kurmuşlardır.

Akpınar, kurulduğu dönemden başlayarak Osmanlı Devleti'ne ve devamında Türkiye Cumhuriyeti'ne insan gücü ve yönetici kadro bakımlarından katkılarda bulunmuştur. Rusların sürgünüyle anavatanlarını terkedere Anadolu topraklarına geleme durumunda kalan Kafkas milletinin Türkiye'ye bir yük değil, aksine kazanç olduğunu göstermesi bakımından bu katkılar önemlidir.

Köyün kuruluşunda yer alan sülaleler:

* Aşağı Mahalle: Habat,Kopsirgen, Kas, Acbek, Lak, Gırcın, Canımbey, Psınan, Candar, Napşı,Nalgoy
* Yukarı Mahalle: Tseykhua, Aysan, Muradın, Cguatan, Yaş, Uçğuna, Kalmık, Şak

Köye zamanla yerleşen yabancı aileler de olmuştur. 1951'de Bulgaristan'dan göç eden kafileyle gelen 4 göçmen aile geçici olarak köye yerleşmiştir. Akpınar'da Abaza ailelerin yanısıra Hatıkhuay kökenli bir aile de yer almaktadır.

Nüfusu

Köyün kuruluşundaki nüfus 85 hane ve 400 kişi iken Akpınar köyünde bugün 201 hane bulunmaktadır. Köy dışında yaşayan Akpınarlı aile sayısı 250 civarındadır. Köyün nüfusu, bugün itibariyle yaklaşık 2670 kişidir.

Sosyo-ekonomik durum

Köyde okuma-yazma oranı % 100'e yakındır. Üniversite eğitimi alan genç nüfusun oranı da üst düzeydedir. İlkokul, Yukarı mahallede cumhuriyetin ilk yıllarından başlayarak hizmet vermiştir. Aşağı Mahalle'deki ilkokul ise 1963 tarihinde açılmıştır. Aşağı mahalledeki cami 1990 yılında inşa edilirken 1904'da ise Yukarı Mahalle'de yeni bir cami yapılmıştır.

Köyün yol, su, elektrik ve sağlık gibi altyapı sorunlarının yok denebilecek seviyede olmasına rağmen çeşitli nedenlerle köyden kente göç etme dalgasından Akpınar köyü de nasibini almıştır. Genç nüfusun öğrenim yahut ekonomik nedenlerine ek olarak şehirde yaşama arzusu, bölgenin eğitim görmüş insanlara altyapı olarak cevap verememesi gibi sebeplerle Akpınar köyü de şehre göç vermeye devam etmektedir. Bu yolla köy dışında yaşayan Akpınarlı nüfus, 1000 kişiye ulaşmıştır.

Köyün ana geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. Tarım ürünleri olarak çoğunlukla buğday, arpa, nohut, fasulye ve pancar ekimi yapılmaktadır. Bunların dışında özellikle son dönemlerde patates ekimi ve meyve yetiştiriciliği de önem kazanmıştır. Sulama amaçlı yapılmış bir göletten yararlanılarak Akpınar arazilerinin büyük bölümünde sulu tarım yapılabilmektedir. Köyde yaklaşık 10 yıl öncesine kadar Bünyan tarzı ipek halı dokumacılığı da bir diğer geçim vasıtası olarak değerlendirilmekteydi.

Civardaki diğer Kafkas kökenli köyler

Tufanbeyli ilçesine bağlı Polatpınar ve İğdebeli köyleri Abaza'dır. Kayapınar ve Koçcağız köyleri ise Kabardeydir. Civardaki bir diğer Kabardey köy de Sarız ilçesine bağlı Karakoyun'dur. Akpınar köyü Polatpınar ile 11 km, İğdebeli ile 15 km, Kayapınar ile 14 km, Koçcağız ile 7 km mesafede bulunmaktadır. Bunların dışında Pınarbaşı ve Göksun ilçelerindeki diğer Çerkes köyleri de dahil olmak üzere komşu Kafkas kökenli köyler arasında kız alıp verme ilişkileri bulunmaktadır. Akpınarlılar arasında yabancılarla yapılan evlilikler sınırlıdır.

Kültürel durum

Diğer birçok Kafkas köyünün aksine Akpınar köyünde anadil günümüze kadar getirilmiştir. Köyde Abazaca'nın Aşuwa aksanı büyük oranda konuşulmaktadır. Düğünler Abaza örf ve adetlerine göre yapılmaktadır.

Son zamanlarda gerek ana dilde gerekse örf ver adetler alanında asimilasyonun etkisi görülmeye başlamıştır. Baskı ve eziyet nedeniyle uzun ve yorucu bir süreçte gerçekleşen bir sürgünden sonra anayurtlarına elveda diyerek bu topraklara gelen ve burada da adeta bir süre ölüm-kalım savaşı veren insanların adaptasyon sorunlarının doğal bir sonucu olan asimilasyon ortamında öz kültürü devam ettirmek her geçen gün zorlaşmaktadır. Sözkonusu olumsuz gidişatın etkisini kırmak için elbirliğiyle gayret göstermek, kendisini sorumluluk üstlenmeye hazır hisseden herkes tarafından bir görev olarak algılanmalıdır. Her senenin Agustos ayinin ilk haftasinda Geleneksel olarak AYZZARA-ABADIRRAyapilmaktadir.Turkiyenin ve Avrupanin Degisik bolgelerine dagilan Akpinarlilar bu Geleneksel toplantida bir araya gelmektedirler.

[aslan6641]

Ayvat, Tufanbeyli

Ayvat, Adana ilinin Tufanbeyli ilçesine bağlı bir köydür.

Tarihi

Ayvat köyü Tertipçiler, Osmanlar, Hösükler, Müslümler, Goceler, Deli İsmailler, Keçeler, ve Acarlar olmak üzere 8 sülaleden oluşmaktadır.

Ayvat Köyü'nün civarı 1800'lü yılların başına kadar Tufanbeyli ilçesinde o dönemin hayvancılık yapan zenginleri tarafından hayvan kışlama alnı olarak kullanılırken, 1830 yıllarında Höketçeli İmirzenin akrabası olan ve şimdilerde köyde "tertipçiler" olarak anılan sülalenin dedesinin buraya yerleşmesi sağlanmıştır.

Köyde "Osmanlar" olarak anılan sülalenin dedesi Murtaza, 1834 yılında Andırın tarafından Höketçe'ye gelmiş kısa bir süre burada kaldıktan sonra aynı yıl içinde Ayvat'a gelip yerleşmişlerdir.

1840 yıllarında Avşarların İç Anadolu'daki hareketleri esnasında Oruçoğlu tarafından Hösükler sülalesinin dedesi Hösük, Müslümler sülalesinin dedesi Müslüm, Goceler sülalesinin dedesi Musa, D. İsmailler sülalesinin dedesi D. İsmail, Keçeler sülalesinin dedesi Keçeli Ayvat’a gelip yerleşmişlerdir.

Acarlar sülalesinin dedesi Acar İsmail, 1855 yıllarında köye 12 yaşlarında kimsesiz küçük bir çocuk olarak gelmiş bir süre Müslümün yanında kaldıktan sonra Müslüman kızıyla evlenip köye yerleşmiştir.

1. Dünya Savaşı'na köyden çok sayıda insan gitmiş ancak geri dönmemiştir. Yine Kurtuluş Savaş'ına çok sayıda köy halkı katılmıştır.

[aslan6641]

Çukurkışla, Tufanbeyli

Çukurkışla, Adana ilinin Tufanbeyli ilçesine bağlı bir köydür.

Tarihi

Çukurkışla köyü tufanbeylilnin ilk yeleşim köyüdür. elbistan gelen gurup burada mağaralara yerleşmiştir çukurun içinde olduğundan kişiler buraya kışın gelerek mağaralarda keçi baktıklarından çukurkışla denmiştir. bura kışın tufanbeyli lisanı ile kışlak olarak kulanılırmış

[aslan6641]

Çatalçam, Tufanbeyli

Çatalçam, Adana ilinin Tufanbeyli ilçesine bağlı bir köydür.

Köyün ismi Ortaköy ve çatalçam arasında bulunan eski köy denilen mevkii de kuraklık geçmesi ve suların kuruması ile şimdiki Musalar kabinesinden Musa şimdiki mevcut su kaynağının başına gelir ve yerleşiler burada kurursa yani kuraklık olursa ne yaparız derler ve ŞANSA Derler o anki ismi Şanşa Koyarlar daha sonra ilçe kaymakamı köye geldiğinde köy girişinde tarih çok yeni olması gerekir 1950 lerde GENCO ALİ tarlasının yanıbaşında yolun kıyısında birkaç çatal olarak bulunan[tepeden degil yerden en az üç çatal] Ardıçı konu ederek bu köyün ismi ÇATALÇAM olsun der ve ÇATALÇAM Olur.NOT.eski köydeki ismi YAYLACI DIR.

[aslan6641]

Demiroluk, Tufanbeyli

Demiroluk, Adana ilinin Tufanbeyli ilçesine bağlı bir köydür.

Tarihi

Demiroluk

Demiroluk Köyü Tufanbeyli İlçesi nin en güzel köylerinden birisidir. Köyümüz yaklaşık 100 haneye sahip olup, nüfus 524 tür. Adana merkeze uzaklığı 200km, ilçe merkezine uzaklığı ise 36 km dir. İlçeye giden diğer bir yol 20 km olmasına rağmen 1977 yılından sonra hiç bakım yapılmadığından dolayı kullanılamamaktadır.

Demiroluk Köyü önceleri Çatalçam Köyünün yayla bölgesiymiş. Sivas tan gelen göçmenler buraya yerleşmek istemiştir. Bunun üzerine Çatalçam Köyden birkaç ailenin buraya yerleşmesi sonucu köy kurulmuştur. Önceleri Çatalçam ın bir mahallesi iken 1957 yılında köy olmuştur.

Köyümüzün eskiden ağaçlarla kaplı olduğu söylenmektedir. Ancak bilinçsiz kesimler ve yapılan tahribatlar ağaç sayısını azaltmıştır. Arazisi engebeli olan köyün rakımı yaklaşık olarak 1650 m dir. Adana ı Kayseri den ayıran Orta Torosların en yüksek zirvelerinden olan Beydağının eteklerindedir. Köyümüzde genel geçim kaynağı hayvancılık olup; sulama amaçlı barajın yapılmasından sonra meyve sebze üretimi de artmıştır. Ayrıca el emeği göz nuru, Çok güzel nakışları olan kilimler ek bir geçim kaynağıdır.

Köyümüzün tarihi Hititlere ve Roma dönemine dayanmaktadır. Köyümüz M.Ö Hititler tarafından 1298 yıllarında kurulmuştur.Köyümüz Hitit döneminde önemli bir maden işleme alanıdır. Köyde Roma döneminden kalma bir kilise bulunmasına rağmen zamanla tahrip edilmiş ve günümüze birkaç kayadan başka bir şey kalmamıştır. Köyümüzde bulunan tarihi eserler Adana Arkeoloji Müzesi Etütlük bölümünde sergilenmektedir. Ayrıca köyün üst kısmında görülmeye değer güzellikte Mağaralar da bulunmaktadır.

Çevresi, yeşili, buz gibi suları ve sıcak insanlarıyla Çok güzel bir köydür DEMİROLUK

[aslan6641]

Doğanbeyli, Tufanbeyli

Doğanbeyli, Adana ilinin Tufanbeyli ilçesine bağlı bir köydür.

Tufanbeyli'nin güneyinde, ilçeye 20km. uzaklıkta Adana karayolunun 3km. batısında hafif engebeli yüksek bir düzlüğün kenarında şirin ve tipik bir Anadolu köyüdür. Eski adı Rum diyarı anlamına gelen Urumludur. Köyün kuruluşundan beri ermeniler yaşadiği icin bu adla bilindiği sanılmaktadir.

Hititler ve Romalılar zamanından beri var olduğu mevcut kalıntılardan anlaşılmaktadır. Köyde şu anda yaşamakta olanların nereden ve ne zaman geldiği kesin olarak bilinmemekle beraber 300 yıl kadar önce Kahramanmaraş'ın Andırın ilçesine bağlı Geben Köyü'nden gelenlerden kurulduğu rivayet edilmektedir. Coğunluğu Gebenlilerden oluşmakla birlikte Horasan, Selanik, Saraycık ve Göbelliden gelen ailelerde mevcuttur.

Köy 1920 yılında Ermeniler tarafindan yakılmıs Kurtulus savaşı sırasında milis kuvvetleri ermenileri köyden atmışlardır. Köy yıkılmadan önce kaza statüsündeymiş. Yangın esnasında bazı kitaplar ve evrakları kurtarabilmek amacıyla Saimbeyli'ye götürmüşler bundan sonra da Saimbeyli kaza merkezi olmus. Tufanbeyli de kaza olunca köy Tufanbeyli'ye bağlanmıs. Ermenilerin yakıp yıktıkları köy bir yıl sonra tekrar kurulmuş. Kurtuluş Şavaşı komutanlarından Doğan bey'in adına izafeten 31 Aralik 1923' te köyün adı Doğanbeyli olarak değiştirlimiştir.

Köyün kuruluşuna katılan Ali Kaha, Çapar Ali, Eri Süleyman, Mehmet Kaha ve Latif Ağadir, soyadı kanunundan soyisimlerini almışlardır.

Köye bağlı çiftlik mahallesi ise 1935 yılında Tevfik Yıldırım adında bir kişinin yayla evi olarak yapmasıyla yerleşime açılmıs daha sonra 54 haneli bir mahelle haline gelmiştir.

Çevre köylere göre tarim arazileri hayli geniştir. Tarım modern araçlarla yapılmakta olup aynı zamanda orman köyü özelliklerini de taşımaktadır. Saimbeyli Orman İşletmesinin ana deposu Doğanbeyli köyündedir. Tarim arazileririn yüzde 75'i sulanabilir arazidir. Bahçecilik günden güne ağırlık kazanmaktadır.

[aslan6641]

Güzelim, Tufanbeyli

Güzelim, Adana ilinin Tufanbeyli ilçesine bağlı bir köydür.

Tarihi

Tapu kayıtlarından yapılan araştırmalarda Eski Güzelim Köyünün XVII. yy dan itibaren yerleşim alanı olduğu; II. Abdülhamit devrinde Aziziye sancağına bağlı bir birim olduğu ve arazi vergisi alındığı bilinmektedir.

Tarihte 93 Harbi diye bilinen 1876-1877 Osmanlı - Rus Savaşından sonra Erzurum yöresinden kopup gelen ailelerin de katılımıyla "köy" kimliği alan Güzelim Köyü; Adana'nın en uzak ilçesi Tufanbeyli'nin en küçük köylerinden birisidir. Erzurum kökenli ailelerin geldiğinde Göğ İsmailler, Hacı Abdullah, Hacı Hasan, Durdu Kahalar ve Mulla Hasanlar olarak bilinen Türk ailelerin yanında zengin ermeni aileleri de yaşamakta ve bir yaylalık niteliğinde idi. Erzurum'dan gelen büyük aileler ile burada yaşayan Türk aileler, kısa sürede kaynaşmışlardır. I. Dünya Savaşı yıllarında Erzurum halkı Ermeni-Rus Mezalimine uğramıştı. Bu dönemde köyümüz, Erzurum yöresinden gelen ikinci bir göç dalgasına maruz kaldı. I. Dünya Savaşı yıllarında Köyümüz, ermeni istilasını yaşamıştır.

Kurtuluş Savaşı'nın kazanılmasından sonra Cumhuriyet döneminde Saimbeyli İlçesine bağlı bir köy olmuştur. 1957 yılında Tufanbeyli [Mağara]'nin ilçe olması ile köyümüz Tufanbeyli'ye bağlanmıştır.

Köyün tarihinin Cumhuriyet devrinde gelişimi bağlamında üç önemli aşaması olmuştur. Bunlar;

1- 1961 yılında köyümüz ilk okuluna kavuşmuştur. Okulun temeli köy muhtarı Hacı Taş zamanında atılmış, Mustafa Taşpınar'ın muhtarlığı zamanında bitirilmiştir. Okul yapılmadan önce yakın köylerde okuyan ilk gencini 1962 yılında öğretmen okuluna göndermiştir. Sonraki dönemde bu süreç hızlanmış ve Tufanbeyli İlçesinin ve Adana İlinin nüfus oranına göre en fazla okuyanı olan örnek bir köy statüsüne kavuşmuştur. Yurt dışındakiler hariç 100 haneli köyümüzde 30 üniversite öğrencisi çeşitli üniversitelerde eğitim görmektedirler. Okumuş meslek grupları da azımsanmayacak kadar çoktur.. Ayrıca yurt dışında bulunan üçüncü nesilden azımsanamayacak kadar gencimiz Avrupa üniversitelerinde okumakta ve kariyer sahibi olmaktadır. Köyümüzün yüzde 99 u okur-yazardır.

2- Köyümüzün arazisinin yetersiz olması, nüfusun artması sonucu ekonomik anlamda arayışlar başlamıştır. 1966 yılında Mecit Aygün ve Ali Gündoğan'ın köye getirdikleri bir gazetedeki ilandan yola çıkılarak kooperatif kurulmuş ve başta Almanya olmak üzere yurt dışına işçi gönderilmeye başlanmıştır. Bu dönemden itibaren hem ekonomik, hem de kültürel ve eğitim bakımından Güzelim Köyünün kabuğunu yırtıp dışa açıldığı dönem başlamıştır ve bu süreç hızlanarak devam etmektedir.

3- Köyün eski yerleşim yerinin dar olması ve genişleyecek yer kalmaması; heyelan tehlikesi arz etmesi; ayrıca, köyün önünden geçen Demircik Suyunun yukarı tarafında yapılan sulama göletinin taşması durumunda sel baskınına maruz kalacağı düşünülerek köyün daha uygun bir yere taşınması gündeme gelmiştir. Seksenli yıllarda projelendirme aşaması başlatılmış, Ahmet Taşpınar'ın muhtarlığı döneminde resmi prosedür tamamlanarak 1984 yılından itibaren bugünkü Tufanbeyli-Adana yolu üzerinde "Hacı Ahmetin Düzü" denilen yere taşınmıştır. Taşınma işlemi 1993 yılında tamamlanmıştır. Bugünkü yeni Güzelim, planlı yerleşimi, modern alt yapısı, eğitimli ve kültürel seviyesi yüksek insanları ile Adana'nın en başta gelen örnek köylerinden biridir.

Köyümüzün bu seviyeye gelmesinde; Kurtuluş Savaşında şehit düşenlere, atılım yapmasında emeği geçen muhtarlara ve halkımıza, hayatta olmayanlara rahmet, kalanlara uzun ömürler diliyor ve şükranlarımızı arz ediyoruz. Bu bayrak yarışının nesiller boyu huzur ve barış ortamında ebediyen devam etmesi dileği ile...