KaySerili ve Adanalı

[AYDIN]

Yıllarca Kayseri liler ile ermeniler birlikte yaşamışlardır. Birbirleriyle sıkı münasebetlerinin fazla olduğu yıllarda, bir kayserili, ermeni arkadaşından borç para ister. Ermeni arkadaşı ne zaman ödeyeceğini sorar. Kayserili:

-"Şu Erciyes Dağı'nın karı eriyince borcumu öderim."

Ermeni, bir yıl bekler. Kayseriliden ses yoktur. Gider yanına ve alacağını ister. Kayserili, Erciyes'i gösterir ve daha üzerinde kar olduğunu söyler. Bir süre sonra ermeni, kayserilinin oyununa geldiğini anlar. Bunu içine sindiremez. Artık karar vermiştir ve o da bir başka kayseriliyi kandıracaktır. Gider bir arkadaşına ve borç ister. Kayserili ne zaman ödeyeceğini sorar ve o da aynı cevabı verir:

-" Erciyes'in karı eriyince"

"Pekiyi" der kayserili. Aradan bir yıl geçer ve kayserili hemşerim alacağını istemek için ermeniye gider. Ermeni bu durumu beklediği için çok rahat bir tavırla Erciyes'i gösterir ve hâlâ karın erimediğini söyler. Kayserilinin de cevabı hazırdır:

-"O gördüğün kar, bu yılın karı. Geçen yılın karı çoktaaaan eridi"

Ermeni ne yapacağını şaşırır ve çaresiz borcunu öder

[AYDIN]

Kayserili olmayan fakat ticaret yapmak için Kayseri'de bulunan biri, kaldigi otelden erken bir saatte çikar ve yolda ilk gördügü 12-13 yaslarindaki bir boyaci çocuga ayakkabilarini boyatmak ister. Çocuk ayakkabilarini boyarken, bir yandan da elindeki gazetesini okumakta olan adam biraz alayci, biraz da küçümseyici bir sekilde o sirada ayakkabilarini boyamakta olan çocuga sorar: "söyle bakalim, siz Kayserililer esekleri boyayip satiyormussunuz...Peki esegi nasil boyuyorsunuz??"....Elindeki boya ve firçayla istifini bozmadan adamin ayakkabisini boyamaya devam eden çocuk kafasini kaldirmadan cevaplar: "Iste böyle abi !!...":

[AYDIN]

EŞEK BOYAMANIN ASLI SALAGIN BİRİ BUNU KAYSERİYE MAL ETMİŞTİR AMA ANONİMDİRÇok cimri bir adam olan babalarindan harçlik dahi alamayan üç kardes aralarinda konusup karara varirlar. Babalarindan bir yolunu bulup para sizdiracaklardir. Derken bir plan hazirlarlar. Evlerindeki esegi kayboldu diye mahalleye duyururlar. Dolayisiyla bu haber babanin kulagina da gider. Adamin üzüntüden kalbi duracak gibi olur. Esegini bulana mükafat vermeyi bile düsünür. Çocuklari da ayni üzüntüyü paylasir görünseler de, arkadaslarinin evine gizledikleri boz esegi siyaha boyamakla mesguldürler. Nihayet esegin boyama isi biter. Esegi arkadaslariyla hayvan pazarina gönderirken kendileri de babalarina kosarlar: -Babacigim pazarda bir esek gördük ki sorma o kadar güzel. Hem de bizim kaybolan esege o kadar çok benziyor ki sasarsin. Sadece bunun rengi siyah. Babalari buna sevinir ve: - Kaç paraymis? diye sorar. Çocuklar, planin tuttugunu görünce çok sevinir, degerinin altinda bir fiyat söylerler. Babalari seve seve parasini verir. Böylece çocuklar esegi babalarina satmis olurlar. Bu olay tüm yurtta Kayserililere mal edilir.